Wij van ifm willen graag dat u uw temperatuurmeetinstrumenten net zo vertrouwt als wij. Elke TCC-sensor wordt “boven het normale niveau” getest, om er zeker van te zijn dat wij de meest betrouwbare en nauwkeurige temperatuursensoren op de markt produceren. Tijdens de ontwikkeling van de TCC hebben onze ingenieurs de belangrijkste oorzaken van drift en uitval vastgesteld en tests uitgevoerd met onze sensoren en die van drie andere grote fabrikanten in ons testlaboratorium. Hier ziet u het resultaat.
CIP-processen behoren onder andere tot de zwaarste omstandigheden, waaraan instrumenten worden blootgesteld. Het continue wisselen tussen hoge en lage temperaturen kan snel leiden tot een vermoeidheid van de elektronische componenten en daardoor drift en uitval veroorzaken. Elke CIP-cyclus is een mogelijke bron van drift.
In de temperatuurschok-kamer wordt het CIP-proces gesimuleerd. De apparaten worden gedurende 10 minuten bij -15 °C in een bad volledig ondergedompeld en dan meteen (< 10 seconden) in een heet bad van 140 °C gedompeld. Na elke 50e cyclus wordt bij een meettemperatuur van 123 °C op drift getest.
De grafiek toont de resultaten voor de apparaten van de verschillende fabrikanten. De laatste meting die voor fabrikant B en C is afgebeeld, is het punt waarop de apparaten uitvielen. Voor fabrikant A worden geen gegevens getoond, omdat de producten na twee temperatuurcycli al uitvielen. De TCC-meting toont een drift van < 0,2 °C en viel zelfs na 1000 cycli niet uit, waarna de test werd beëindigd.
ifm test de bestendigheid tegen vermoeidheidsdefecten als gevolg van mechanische buigkrachten, die door hoge stromingssnelheden en waterslag worden veroorzaakt. De test simuleert de krachten die optreden in leidingen en meet de vermoeidheidsbestendigheid van de laserlasnaad tussen de procesaansluiting en de sensorstaaf. Deze naad wordt door de meeste fabrikanten gezien als een zwak punt.
Omdat wij de uitlijning van het apparaat na de inbouw niet kunnen voorspellen, testen wij de gehele lasnaad door deze te bloot stellen aan een cyclische stromingskracht in iedere richting. De simulatie toont de belasting op de lasnaad, wanneer het zwakste punt - de lasnaadoverlapping - wordt blootgesteld aan de cyclische krachten. De rode kleur geeft de delen weer van de lasverbinding die het zwaarst worden belast.
Om de stevigheid van de lasnaad onder deze extreme omstandigheden te testen, wordt de meetstaaf/procesaansluitdeel ingespannen en gedraaid. Hierbij wordt een kracht van 223 N (50 lbf) op de eenheid uitgeoefend, tot de naad breekt. Deze extreme test kan symbool staan voor een worstcase-scenario. Er zijn 3 apparaten getest met een staaflengte van 50 mm van iedere fabrikant.